Jak pozbyć się kuny? Praktyczny poradnik

Kuna domowa może wyrządzić szkody w naszym otoczeniu, zwłaszcza gdy zasiedla budynki mieszkalne, gospodarcze czy ptasie budki. Szukając sposobów na pozbycie się tego małego drapieżnika, warto pamiętać, że należy stosować metody humanitarne i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. W niniejszym poradniku przedstawiamy praktyczne wskazówki, jak pozbyć się kuny, zabezpieczyć swoje budynki przed jej wtargnięciem oraz jak odróżnić kunę domową od kuny leśnej.

Jak wygląda kuna domowa?

Kuna domowa (Martes foina) to mały drapieżnik z rodziny łasicowatych, występujący w Europie i Azji. Dorosłe osobniki osiągają długość ciała około 50 cm, z czego połowa przypada na ogon. Waga kuny domowej wynosi zwykle od 1 do 2 kg.

Charakterystycznymi cechami wyglądu kuny domowej są: szaro-brązowe futro z jaśniejszym, białym spodem ciała oraz czarną końcówką ogona. Futro jest gęste, miękkie i dobrze chroni przed zimnem. Uszy kuny są zaokrąglone i stosunkowo małe, co jest przystosowaniem do jej nocnego trybu życia.

Kuna domowa ma szeroką, płaską głowę z wyrazistymi, białymi policzkami oraz krótkimi, mocnymi nogami zakończonymi ostrymi pazurami. Jej oczy są małe i błyszczące, co pozwala jej widzieć dobrze w nocy. Charakterystyczny dla tego gatunku jest też wąski, długi ogon, który służy do utrzymania równowagi podczas wspinania się po drzewach czy poruszania się po dachach budynków.

Jak odróżnić kunę domową od kuny leśnej?

Kuna domowa (Martes foina) i kuna leśna (Martes martes) są dwoma różnymi gatunkami z rodziny łasicowatych, które występują na terenie Polski. Choć mają wiele wspólnych cech, różnią się od siebie zarówno wyglądem, jak i zachowaniem. Oto kilka kluczowych różnic, które pozwolą odróżnić te dwa gatunki:

1. Kolor futra: Kuna domowa ma szaro-brązowe futro z jaśniejszym, białym spodem ciała oraz czarną końcówką ogona. Kuna leśna natomiast posiada futro o bardziej jednolitej, czerwonawo-brązowej barwie, z jaśniejszym, żółtawo-szarym spodem ciała i ogonem z białą końcówką.
2. Uszy: Uszy kuny domowej są zaokrąglone i stosunkowo małe, podczas gdy kuna leśna ma nieco dłuższe, szpiczaste uszy.
3. Rozmiar: Kuna leśna jest zazwyczaj nieco większa od kuny domowej. Dorosłe osobniki kuny leśnej osiągają długość ciała do 60 cm, podczas gdy kuna domowa mierzy około 50 cm.
4. Zachowanie: Kuna domowa jest bardziej towarzyska i często przebywa w pobliżu ludzkich siedzib, wykorzystując strychy, piwnice czy garaże jako swoje kryjówki. Kuna leśna natomiast jest bardziej płochliwa i unika bliskiego kontaktu z ludźmi, preferując życie w gęstych lasach.
5. Dieta: Choć oba gatunki są wszystkożerne, kuna leśna preferuje bardziej mięsistą dietę, składającą się głównie z drobnych ssaków, ptaków i ich jaj, oraz owadów. Kuna domowa również zjada mięso, ale jej dieta jest bardziej zróżnicowana, obejmując także owoce, takie jak jabłka czy jarzębina.

Znając te różnice, łatwiej będzie zidentyfikować, z którym gatunkiem mamy do czynienia, co jest istotne ze względu na odmienne metody zapobiegania szkodom wyrządzanym przez te zwierzęta oraz ewentualne działania mające na celu ich odstraszanie.

Kiedy kuna wychodzi?

Kuna domowa prowadzi głównie nocny tryb życia, co oznacza, że aktywność tego drapieżnika zwiększa się po zmierzchu i trwa do świtu. Kuna domowa wychodzi ze swojej kryjówki w poszukiwaniu pokarmu, wodopoju, partnera do rozrodu czy nowego schronienia. Dzięki nocnemu trybowi życia, kuna unika konkurencji z innymi drapieżnikami oraz potencjalnych zagrożeń ze strony ludzi.

Warto zauważyć, że nocna aktywność kuny domowej może się zmieniać w zależności od pory roku, dostępności pokarmu czy warunków atmosferycznych. W okresie letnim, kiedy dni są dłuższe, kuna może zacząć swoją aktywność tuż przed zmierzchem, a zakończyć dopiero po świcie. Natomiast w okresie zimowym, kiedy dni są krótsze, kuna może być bardziej aktywna w ciągu dnia, zwłaszcza w słoneczne dni.

Warto także dodać, że młode kuny, zwłaszcza w okresie uczenia się umiejętności łowieckich, mogą czasami być aktywne również w ciągu dnia, zwłaszcza gdy matka opuszcza kryjówkę w celu zdobycia pokarmu.

Co je kuna?

Kuna domowa jest wszystkożercą o zróżnicowanej diecie, dzięki czemu potrafi dostosować się do różnych warunków środowiskowych i źródeł pokarmu. Jej dieta składa się zarówno z pokarmu roślinnego, jak i zwierzęcego. Oto główne składniki diety kuny domowej:

1. Ssaki: Kuna domowa poluje na małe gryzonie, takie jak myszy, nornice czy szczury. Stanowią one ważne źródło białka i tłuszczu w jej diecie.
2. Ptaki i jaja: Kuna poluje również na ptaki, zwłaszcza na te gnieżdżące się na ziemi czy w niskich miejscach, takich jak ptasia budka. Kuna często atakuje ptasie gniazda, zjadając jaja lub młode ptaki.
3. Owady: Kuna zjada różnego rodzaju owady, takie jak chrząszcze, biedronki, motyle czy gąsienice. Stanowią one źródło białka i energii w diecie kuny domowej.
4. Owoce: Kuna domowa jest również roślinożercą i chętnie spożywa owoce, takie jak jabłka, gruszki, śliwki, wiśnie czy jarzębina. Owoce dostarczają jej witamin i składników mineralnych, a także błonnika, który wpływa na zdrowie jej układu pokarmowego.
5. Pozostałości: Kuna domowa potrafi wykorzystać pozostałości po posiłkach ludzi, takie jak resztki mięsa, kości czy ryby. Dlatego też może być często spotykana w pobliżu ludzkich siedzib, gdzie takie resztki są łatwo dostępne.

Dieta kuny domowej może się różnić w zależności od pory roku oraz dostępności pokarmu. W okresie wiosennym i letnim kuna spożywa więcej owadów i owoców, podczas gdy w okresie jesienno-zimowym skupia się na polowaniu na małe ssaki i ptactwo.

Czy kuna jest pod ochroną?

Tak, kuna jest pod ochroną prawną na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. Nr 237, poz. 1419).

Jakie szkody może wyrządzić kuna?

Kuna domowa, mimo swojego niewielkiego rozmiaru, może wyrządzić szkody w naszym otoczeniu, zwłaszcza jeśli zasiedli ona budynki mieszkalne, gospodarcze czy ptasie budki. Oto niektóre przykłady szkód, jakie może spowodować kuna:

1. Uszkodzenia izolacji i przewodów: Kuna domowa, gnieżdżąc się na strychach, w ścianach czy pod podłogami, może uszkodzić izolację termiczną i dźwiękową, przegryzać przewody elektryczne, telekomunikacyjne czy hydrauliczne. Tego rodzaju szkody mogą prowadzić do problemów z utrzymaniem odpowiedniej temperatury wewnątrz budynku, awarii instalacji czy pożarów.
2. Ataki na ptactwo i jaja: Kuna domowa jest drapieżnikiem polującym na ptaki oraz ich jaja. Może atakować ptasie gniazda, niszcząc jaja czy zjadając młode ptaki. Działanie kuny może wpływać negatywnie na populacje ptaków, zwłaszcza gdy kuna zasiedla ptasie budki czy miejsca gniazdowania ptaków w naszym ogrodzie.
3. Zanieczyszczenie i odchody: Kuna domowa może zostawiać ślady swojej obecności w postaci odchodów, sierści czy resztek pokarmu. Odchody kuny mogą być niebezpieczne dla zdrowia ludzi i zwierząt, zwłaszcza gdy zawierają pasożyty czy bakterie. Ponadto, zanieczyszczenia w postaci resztek pokarmu mogą przyciągać inne szkodniki, takie jak gryzonie czy owady.
4. Hałas i niepokój: Kuna domowa prowadzi nocny tryb życia, co oznacza, że jej aktywność może powodować hałasy w nocy. Szczególnie uciążliwe mogą być dźwięki wydawane przez kunę podczas poruszania się po strychach czy ścianach, jak również dźwięki związane z jej polowaniem czy jedzeniem. Hałasy te mogą zakłócać spokój mieszkańców, wpływając na ich jakość życia.

Jak pozbyć się kuny?

Aby pozbyć się kuny domowej, można zastosować różne metody, zarówno odstraszające, jak i odławiające. Ważne jest, aby wybrane metody były humanitarne i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Poniżej przedstawiamy kilka sprawdzonych sposobów na pozbycie się kuny:

1. Zabezpieczenie budynków: Aby uniknąć wtargnięcia kuny do domu, warto zabezpieczyć wszelkie otwory, przez które może się dostać. Możemy zabezpieczyć okna oraz otwory na strychu, stosując siatki, a na rynny oraz otwory wentylacyjne nakładając opaski z drutu kolczastego, które są używane w celu odstraszania ptaków.
2. Pułapki żywołowne: Jeśli kuna już zasiedliła budynek, można użyć pułapek żywołownych, które pozwolą na jej odłowienie i przetransportowanie w bezpieczne miejsce. Pułapki powinny mieć odpowiednie wymiary, np. 80-120 cm długości i około 30 cm wysokości i szerokości. Jako przynętę można użyć jaj kurzych czy mięsa drobiowego. Należy pamiętać, że odłowione zwierzę należy uwolnić zgodnie z przepisami prawa oraz w miejscu zapewniającym mu odpowiednie warunki do życia.
3. Odstraszanie zapachowe: Kuna domowa jest wrażliwa na intensywne zapachy, które mogą powodować u nich dyskomfort. Przykłady takich zapachów to sierść psa, olejki eteryczne czy inne substancje o intensywnym aromacie. 
4. Odstraszanie dźwiękowe: Kuna domowa może być również wrażliwa na dźwięki o wysokich częstotliwościach, zwłaszcza te niesłyszalne dla ludzi. Można zastosować urządzenia emitujące ultradźwięki, które będą odstraszać kunę, ale nie będą przeszkadzać ludziom ani innym zwierzętom.
5. Ograniczenie dostępu do pokarmu: Jeśli na terenie posesji znajdują się miejsca, w których kuna może znaleźć pożywienie, warto je usunąć lub zabezpieczyć. Obejmuje to np. zamknięcie pojemników na śmieci, usuwanie resztek jedzenia z ogrodu czy zabezpieczanie ptasich karmników przed dostępem kuny. 
6. Promowanie obecności naturalnych wrogów: Warto również zadbać o to, aby w naszym ogrodzie biegał pies, który odstraszy kunę zarówno swoim zapachem jak i szczekaniem. 

Podsumowanie

Pozbycie się kuny domowej może być niezbędne w celu zminimalizowania szkód wyrządzanych przez to zwierzę. Stosując odpowiednie metody, takie jak zabezpieczanie budynków, pułapki żywołowne czy odstraszanie zapachowe i dźwiękowe, można skutecznie odstraszyć kunę domową i zapewnić bezpieczeństwo swojemu domowi, ptactwu czy innym zwierzętom. Pamiętajmy jednak, że każde działanie powinno być zgodne z przepisami prawa oraz oparte na humanitarnych zasadach, szanujących prawa i potrzeby tych małych drapieżników.